Hasap Şiiri - Nevzat Seçen

HESAP

Hani her gün, buralara gelecektin,
Gelip de benden, hesap soracaktın.
Nerede kaldı senin hanım ağalığın,
Verdiğin sözden dönmeyecektin.

Ne olur bu kadar olma kıskanç,
Yapma bana çelikten kıskaç.
Kollarını değil, kalbini bana aç,
Yemin ettin hani, benim olacaktın?

Bu ne şüphe, bu ne kaygı,
Sözlerin yalan mıydı? Kalmadı saygı.
Ben senden alamayacakken ayrı,
Kıskançlığınla beni, yok edecektin.

Şüphesiz yaşamayı bir bilebilsen,
Şu yaralı içim ne halde hissedebilsen.
Geceleri ıslak yastığımı bir görebilsen,
O kaygınla beni, kör edecektin.

Zamansız oldu biliyorum tuttuğum eller,
Daha taze fidan gibi sardığım beller.
Beni özlediğini görünce kem gözler,
Nazarıyla yakarak kor edecekti.

Bir ben mi bu kadar güzel eder kadını,
Korkar oldum rahatça, anamadım adını.
Şimdi uzaktan sevip, arıyorum tadını,
Beni yokluğunda, zindan çürütecektin.