Hasankeyfe Özlem Şiiri - Şehmus Kartal

Ey felek zalim felek, zehrettin hayatımı,
Acımadın sen bana, erittin bu canımı.
Özlemim Hasankeyfin taşına toprağına,
Çoluk çocuğa sordum, hasret kaldılar yarına.

Anarak sordun bize, Hasankeyf ne olacak,
Kanadı yaralarım, Hasankeyf göl olacak.
Yerinde kal Hasankeyf, başka yere taşınma,
Ayrılığın ölümdür, razıyım bin cefana.

Farkım yok ki dönerim beterim semazenden,
Aşkındır cezbediyor, beni sana derinden.
Gönüller hep bir olmuş, sevginle yol alıyor,
Tarihin çağlarında seni her gün anıyor.

Geçiyor bu ömrümüz ah vah ile biçare,
Kurtuluş yok diyorlar, bulamadık bir çare.
Bin senedir bekledik ömrüne ömür kattık,
Yormadık kafamızı dışladık seni attık.

Kamburluğu üstünde felek bize yan bakar,
İstenirse kurtulur Hasankeyfim bu bahar.
Kekik kokan vadiler, yamaçta çiçek açtı,
Hasankeyf kurtulacak diyordu bana falcı.

Hakikat bulunacak elbette ki bu mevsim,
Ömrümüz yetmese de hatıra kalır resim.
Kaç nesil bu umutla bekledi bu diyarda,
Kurtulacak dediler Hasankeyf kalmaz darda.