Hasanım Şiiri - Mehmet Hulusi Reyhan

Yanaşmalar Tutdu İpin Ucunu
Saysalar Görürler Dört De Üçünü
Kayırır Kollarız Elin Piçini
Öz Yurdunda Mahsur Kaldı Hasanım

Çalişir Çabalar Eker Darıyı
Ayırmaz Kırmızı Yeşil Sarıyı
Örnek Almış Çünkü Petek Arı
Belleğine Mahsur Kaldı Hasanım

İnişde Yorulmaz Nede Yokuşda
Barışi Severde Sertdir Tokuşda
Örf Adet Töresi Belli Nakışda
Kim Bıraktı Çahil Oldu Hasanım

Yük Üstüne Yükü Vurular Hala
Saygısından Susar Derler Budala
Taşir Bayrağini Dallardan Dala
Üşümez Üşenmez Hala Hasanım

Toz Bora Dinlemez Nöbete Koşar
Gerekirse Yıkar Dağları Aşar
Şeytan Gıpdaeder O Bile Şaşar
Vatana Sançağa Kale Hasanım

Ha Hasan Ha Mehmet Ha Ali Veli
Debeler An Gelir Nice Düveli
O Göhsüne Diker Kopsada Eli
Bayragı Kanıdır Bilir Hasanım

Sözüm Ona Kemim Dal Kavuklara
Saklanır Öterler Boş Kovuklara
Hala Yem Veririz O Tavuklara
Nedersin Yalanmı Canım Hasanım

Hasanım Sen Cıhan Üstü Değersin
Sen Yalnız Hüdaya Boyun Eğersin
Diker Gömlegini Yine Giyersin
Sen Ne Tok Adamsın Çiger Hasanım

27-12-2005