Yazamazsın tek satır kırılır kalem,
İçine atarsın ihaneti kızamazsın,
Vermiştir son selamı,gitmiştir giden,
Yırtarsın resimleri, atamazsın...
Aşkın Aşk Olmadığı,
Annemle babamın yaşadığı zamandı en son hatırladığım.
Çocuktum daha,kısa pantolon ve naylon çizmeyle dolaştığım Günlerdi.
Sırayla,ablam ben ve kardeşim.
Ilık bir sevgiyle beslerdik içimizi,
Akşam üstlerine doluşurduk masa başı sohbetlerinde
saat gecenin kaçı kimbilir bakmaya korkuyorum,
bozulmasın gecenin büyüsü,ne zamandan beri burdasın kimbilir,
unutalım yelkovanın ve akrebin tik tak seslerini,
bak ikinci kadehimi doldurdum kırmızı sinekli şarapla,
radyoda bizim şarkımız çalıyor hatırladın mı?
ferdi söylüyor bende unuturum,
Eksik gidiyorum şimdi ben,çok kötü gidiyorum bak.
Alıpta gidiyorum herşeyi,sonrasına sakladığım.
Ayrılığı aldım da gidiyorum,beni bu yüzden gene hatırlayacaksın..
Sensiz gidiyorum bıraktım seni,
sevgimi de aldım gidiyorum..
Ve...
Benim özlediğim havayı soluyorsun şimdi sen..
Hep kuvvetli bir rüzgar olur bu akşam saatlerinde..
Belki de farkındasın kapalı kapılar ardında..
Bense,eski mısralarında geziniyorum,
yıldızların hükmünü sürdürdüğü kahpe gecelerin..
Ellerim titriyor bu şiiri sana yazıyorum karşımda resmin..
Umutları döşedim serseri mayınlara,
Kurşuna dizdim hep umutsuz dizelerimi apansız,
Aşk ya ne zannetiniz elime tutuşturdular alelacele,
eksik bir hece gibi,
Yalnızlığım hakim olduğunda,alın beni anıların koynundan,
Zamanı geldi de geçiyor galiba,
trenleri severmisin? hiç binipde gittinmi uzak diyarlara? hani kara trenler vardı? yıllar öncesi buharla çalışan.katarları arkasına takar giderdi.hiç penecereden başını çıkarıpta etrafa bakınırken,kara dumanı nefesinden içene çekip,yüzün simsiyah oldumu hiç? tünele girdiğinde her yer zindan gibi olduğunda korktunmu? sen boğmaca olduğunda annen makinistten buharı açmasını Ve senin başını buharın içine salıp,onunla iyileştiğini bilseydin ne yapardın? işte biz kara trenlere'MARŞANDİZ'
derdik...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!