Hasan Ürkmez Şiirleri - Şair Hasan Ürkmez

Vakit daraldı yine, dayan ha dayan usta
Rivayet var o güne, nicedir bu hususta

Hâl bilmeyen anlamaz, derindir acıların
Derdin ne soran olmaz, depreşir sancıların

Bu kent yedi bitirdi beni
Kucağına yeniden al beni anne
Hiç şefkati yok bu kentin
Tut ellerimden ölürüm anne

Artık gel demiyorsun bana

Siz çocuksu bir hevesle tütsülenmiş
Gece yolculuklarına çıkıyordunuz
Hıçkırıklarınızla
Besmelenin ürpertisini hissederek kollarınızda
Giydiniz dar eldivenlerinizi; gizlendiniz
Aşkın bir koruması vardır, hüzne dönüktür yüzü

Saralara yakalandım tükendi umutlarım
Gece loş ışıklarda
Tutulduğum kadınlar: etleri lif lif çürük
Yitik kentin evlâdı her yanım boşluklarda
Boşluklarda üstüme yarasalar yürümüş

özgürlüğüm sana bağlanışımda saklı
senin gözbebeklerinden yansır hayata
hayatta sen varsan, varolanım ben
özgür olanım zamanın hem içinde hem dışında
ve kardeş kavgalarına son veren
yüreğinin kuyusunda kopan fırtınayı

Ne arayan bulunur ne de bir soran beni
Hergün inletir durur, onulmaz yaran beni

Bir yalnızlıktır sürer, giyin kuşan donan beni
Büyüyen boşluğundur yine korkutan beni

Ne üstümüzde mavi gökyüzü
ne münzevi aşklar kaldı gönlümüzde
ıssız gül bahçeleridir rüyalarımız
ne uçmaktan konuşabiliyoruz rüyalarımızda artık
çarşı pazar satılıyor duygular
duygular pazarında hercümerc

Yağan ben miyim üstüne şehrin
Ölüm mü yağıyor yoksa üstüme

Ebabil dostluğuyla gelince
Sarar şehri her yanından
sokaklarda gezer ölüm

Seni sevdaya buladım kanımın rengi bulaştı sana
Senin olsun gündüzler avuçlarıma doldurduğum
Taze sabahlarıyla
Saçların kestane rengi
Elâya benzer gözlerinledir teklifin
Teklifin Devlet-i Âli Osman gibi,

Seni sevmek
ne büyük bahtiyarlık

Aşkı öğreten sensin
yeryüzü varlığınla var olur
seni görünce sevinir