Hasan Tan Şiirleri - Şair Hasan Tan

İçimde bir gül dansı ne de güzel oynuyor
Kimler unutmadı ki bu bebemsi halayı.
Işıldayan bir gülkurusudur mezarım
Belleğim allak bullak, ruhum ne de üşüyor..

Benliğim ona meftun o beni hiçimsiyor.

// hep giryan u perişânım adım derd u belâsından
pür mesrûr u şâddır canım belâ u derd safâsından //

bana hüseyin de diyebilirlerdi ama hasanı seçtiler
ve o dikenli mintanı gül diye üzerime biçtiler
yani hikayesi ile iniyor isimler dünyaya

benlik balkıyan kederler gibi köpürünce
saç ağarıp dil sürçünce
çekince hep üstüste en kısa çöpü
birdenbire verilir karar
ve birdenbire gidilir
ağız dolusu küfredip tüm yalanlara

Feryâd-u figâna nâçâr düşürdün
Söyle gönül ne’yleyeyim seninle.
Lâl olûb hep içine gömülürdün
Söyle gönül ne’yleyeyim seninle.

Mecnûn oldun aradın hep Leylâyı

uzanırım sesinin çocuksu buğusuna.
bir şarkı kımıl kımıl, ruhumun sularında.
bir cennet kokar rüzgar,
tütsünelir mevsimler.
miske bulanır dünya,
seni her duyduğumda.

gün gelir imgeler tükenir elbet
tükenir dağ rüzgar
tükenir deniz
al o zaman örgüne nakş et sen beni
yalnızlık en çok sekarattır bak

kış bitti bak yine nevroz şavkıdı
kara bulutular ışığa döndü
dua ve günah arasında kul
diken ve yaprak arasında gül
yeniden bir aşk boğuluyor bak
bazen ölümler de hayra alamet

alacakaranlıkta secde çağrısı
yosma bir nağmeyle okşarken şakaklarımı
yaralı göğsüme dalgalarını vurmakta bir deniz
dağınık tarihimin karanlık izbesinde
parçalayıp mendireklerimi
benim de ruhumda estirir rüzgarlarını.

şimdi
bu soğuk odada yalnızlığı kelimelere boğdurmakla meşgulüm
susuşumda bin yara
her yaramda bin uçurum
bin dağı boğmada şimdi
suskunluğum

dönüp geriye bakınca
ömrümde tarhı sobelenmiş bağlar,
nice ırmak kurumuş,
kirlenmiş nice su,
kafamın içinde kalemin hiç bitmeyen cızırtısı;
tebessüm eder etmez savruluyor ihanetin kokusu,