Hasan Tahsin Destanı

Kürekler çekerek geldiler uzak diyarlardan.
Bakarak aynı sulara uzun sandallar la.
Bu suların içinde yaşamıştı onların ataları da.
El salladılar giderlerken sarp yamaçlardan.

Balıklarla hem arkadaştılar hem de hasım.
Kıpırdayan denizlerde dalgalarla boğuştular.
Geride kaldı bütün her şeyi unuttular.
Bir fenerdi onlara sevdalarından da yakın.

Gördüler gelip geçecekleri o küçük körfezi
Şehrime uzandılar dişli büyük kollarıyla.
Şarkılarıyla tayfaların o bitmez naralarla.
Beklenmedik bir şölen başladı şimdi.

Ayakbastılar toprağa öperek eğildiler.
Bayraklarıyla onları bekleyen yoldaşları,
Sarıldılar denizcilere nasılda canlı.
Hiç böyle büyük bir mutluluk görmediler.

Bir kurşun şenliğin içinden çıkageldi.
Denizi görmeyen bir adamdı memleketten.
Böyle cesur bir davranıştı o altın yürekten;
Şenliğin can alıcı kalbini deliverdi.

Bir telaş sardı büyük bir hortum dolandı.
Kaçışmaya başlayınca meydan yeri.
Alıp gitmişti o büyük cümbüşleri.
Bomboş bir araziyi korkaklar kapladı.

Boşa kürek çekmek için o kolları,
Salladılar durmadan azgın denizciler.
Kazanmak için nice ant içtiler,
Yaşamak için bu toprakları.

Geldikleri gibi geri gittiler.
Bakarak aynı sulara uzun sandallarla.
O sızlayan alevler arasında;
Arkalarında yakıp yıkılan bir şehir.

Yaşamak ister el ele hiç bilmezler.
Şehirdir ki yaşamak onunla onurlu,
Bir kurşundur ki olmaz sorgusu.
Geriye bakmadan kaçıp gittiler.