ANKARADA KIŞ
Güneş bir kez daha rahmetle okşayarak geçti, başımızdan
Gece olup gitti, şu karşı tepelerin ardından.
Karanlık Ankara’nın sisine karışıp, grileşti daha akşamdan
Hızlı ayak sesleri yankılandı, çamura bulanmış kaldırımlardan
Sensizliğin içinden geçiyorum,
Sessiz, sedasız
Gözyaşı sağanağında yürüyorum.
Ama ağlayamıyorum.
Derin bir karanlığı süzüyorum,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!