Hasan şimdi asker Şiiri - Ayşe Adlım

Kürtler gelmiş dediler alt daireye
Gelen-giden, çoluk-çocuk
Bir koşturmaca, bir hengâme
İki kız bir oğlan, bir baba bir anne
Ev alıp komşu oldular bize
Kızlar küçük, peş peşe
Yaramazmış oğlan, adı Hasan
İlkokuldan sonra yurda verildi
Zeki ve küçük olanı kızlardan
Ablaları ilgileniyordu onunla
Daha rahattı annesi oturmalarda
Hasan okumadı, top oynadı
İş buldular ona zaman zaman
Tamirci oldu, çırak oldu
Sabahları erken kalkmak zordu
Annesi bağırdıkça başında
Hasan uykulara boğuldu
Katlanamadım
Annesinin müzik zevkine
Ama Hasan başkaydı
Metal çaldı, rak çaldı, pop çaldı
Tatlıses'ten, Namıktan, Orhan babadan
O çaldı aşağıda, ben dinledim yukarıda
Sevdim Hasan'ı
Aşırılıkları batmadı bana
Başgelemediğini sanan annesi
Bana şikayet etti oğlunu
Dinlediklerinden rahatsız olmuyor muymuşum
Benim sözümü dinlermiş
İstedi ki, ikaz edeyim Hasan'ı
'Hasan beni rahatsız etmiyor' dedim
Toplantılarınızdaki 'hu'ların iniltisiyle
O uyduruk ilahiler daha beter diyemedim
Bir gün bir baktım
Boy-pos, ses-seda, yakışıklılık
Hasan büyümüş, delikanlı olmuş
Bir kız sevmiş, öğretmenmiş hem de
Bana resmini gösterdi bir düğünde
Selam verdi, gülümsedi her gördüğünde
'O benim anam dedi' bir keresinde
Canım benim, canım oğlum
Askere gidiyormuş bu ay içinde
Akşam eğlendiler arka bahçede
Roman havasıyla kıvırdılar
Kolbastıyla zıpladılar
Harmandalı, hüdayda, lorke
Halaybaşı Hasan, elinde mendille
Onlar oynadı, ben ağladım sessiz
Batık denizaltıda yaşamdan ümidi kesip
'Ah bir ataş ver' diyenler
Sarıkamış'ta uykuya teslim olanlar
Van'da askere cephane taşırken donan
Oniki-onbeş yaşındaki oğlanlar
Çatal yürekli efeler
Ölüme meydan okuyan yiğitler
Yüreği yanık analar geldi aklıma
Bir oynayanlara baktım, bir Hasan'a
Hepsinin anası oldum
Yandım bin kere daha, kavruldum
Güle güle git dedim
Başka ne söylenebilir ki
Güle güle gel oğlum...

22.05.2009

(Hiç ummadığım bir şekilde ve hızda gelişen üzücü olaylar karşısında sanırım Hasan'ın hikâyesi devam edecek.)