Hasan Sabbah hortaldı Şiiri - Cihat Şahin

Duyun dostlar hasan sabah hortlamış!
Alamut’ta mevzi kazar durmadan!
zombi olmuş, iki gözü pertlemiş!
“Arif’im” der, ariflere sormadan

Fars kültürü, hep dilinde pelesenk,
Hücum eder, kuzu gibi melesek.
Bir kalburla, biz bu hırtı elesek,
Geberir mi, türabına vurmadan?

Haşhaşiler, pervanedir ardında,
Evhamından, her saniye gardında.
Ne arıyor, bu mikroplar yurdumda?
Çarpayım’ mı, alp aslana sormadan?

sasanilik mumyasını gıdıklar,
Kültür sanır, bu herzeyi hödükler.
Nevruz kutlar, ateş ile güdükler
islam ne der, kitabına sormadan?

pirmi oldu, ateşperest Persliler?
Kutlamıyor, şimdi şia Farslılar.
Niye kutlar, Çorumlular Karslılar?
Bu âdetin, manasını sormadan?

Kaç bin yıllık, saçmalığa inanır,
mazdekizim, yeni bir şeymiş sanır.
İçindeki, şahperestlik uyanır,
Reklâm yapar, sağa sola durmadan.

İslamiyet, her batılı kaldırdı.
İnsanlığı, sonsuz nura kandırdı.
Dünya âlem, bahtımızı güldürdü,
Bayram yapar, hak bayramı görmeden.

sasaninin yılbaşıdır, bu nevruz!
Hararetle kutlar, bunu cahil yoz!
Köze tapar, zannederki o bir koz!
Son hak dinin, gülzarını görmeden!

Kutladın’ mı, hicri yılı bir defa?
Niye bakmaz, hicret nedir o kafa?
Mantık vicdan dersi verir etrafa,
Hak resulün, davasını sürmeden!

Ne kuşusun, çözemedim ben seni?
Ben sorarım, sen kaşırsın enseni.
İkazlarım, sardı koca ekseni!
Seni koymam, cevabını vermeden!

Bir kez olsun, kulak ver bir arife!
Aç kalbini, nurlar saçan tarife!
Saygın varsa, mukaddese şerife?
Dinle beni, mızrabını vurmadan.

Bozuk plak, senden masum kalıyor,
Nakaratın, gönülleri dalıyor.
İlim ehli, sana bol bol gülüyor,
Anla artık kadıları yormadan!