Hasan Öztürk Şiiri - Berraki Hasan Öztürk

HASAN ÖZTÜRK
1956 yılbaşı gecesi doğumluyum. İlkokul döneminde yüzlerce türküyü kusursuz söylerken bağlama çalmaya da başladım. O gün bugün bağlamam ve sesimle, halk müziği emekçiliğim sürmektedir.
1968’de Kepirtepe İlköğretmen Okuluna girdim. O yıllarda şiir yazmaya başladım. Akla gelebilecek ve şiire yatkın her konuda denemelerim var.
Beste çalışmalarım öğretmen okulu orta kısım yıllarında başladı. Bestelerin sayısı 500’ü aşmış olup müzik piyasasında kullanılan ilk eserim söz ve müziğiyle “Manolya”dır.
1972’de İstanbul-Çapa İlköğretmen Okulu “Müzik Semineri” bölümüne geçtim. Burada dört yıl boyunca müzik ağırlıklı vardı.
Çapa yılları boyunca yaşanan pek çok önemli olayı günü gününe kaleme aldım. Bu notlardan yola çıkarak, 1997 kasımında yayınlanan “Umut Boyu” isimli romanımda “80 Öncesi”nin mini bir maketini sergiledim. 1976’da okulumu bitirip, yurdun çeşitli yerlerinde sekiz yıl öğretmenlik yaptıktan sonra, 1984’te İstanbul’a atandım.
1980 yılından itibaren, öncelikli yöre Trakya ve Balkanlar olmak üzere, Halk Müziği ve Alevi-Bektaşi Semahları derlemeleri yapmaktayım. Derlediğim türkülerin sayısı yüz küsur.
Başta bağlama olmak üzere telli, üflemeli, klavyeli ve vurmalı sazlardan bazılarını kullanmaktayım.
İlk basılı eserim, ocak-1996’da yayımlanan “Manolya” isimli şiir kitabıdır.
Beste ve derlemelerimden oluşan, içinde 15 adet ezgi bulunan ilk müzik albümüm: BAKIŞIN YETER-ÇİNGENEM, 1999 martında; 14 adet beste bulunan 2. albümüm: ŞAİRANE EZGİLER, 2002 başında piyasaya çıktı.
2004 aralık ayında ikinci romanım: “YARALI KALDI” çıktı.
2006 yazında “TRAKYA-Geleneksel Oyun Türküleriyle” isimli 3. albüm…
Sıradaki müzik albümü: “TRAKYA-Geleneksel Bektaşi Semahlarıyla”
Yeni şiir kitabı hazırlıkları ve müzik eserleri hazırlıkları…
Halk müziği alanında çalıştırıcılık ve uygulama evrelerinde uğraş vermekteyim. Her anımı, sağlıklı geçen tüm zamanımı verimli, gerekli, yararlı çalışmalarla değerlendirmek öncelikli yaşam biçimimdir ve anlayışımdır. Buradan yola çıkarak, beynimin ve bedenimin yettiği konularda etkin yaşamaya uğraşıyorum. 26 yıl öğretmenlikten sonra 2002 yılında kendi isteğimle emekli oldum. Bir özelliği var emekliliğimin. “Boş durmak için değil, koşturmak için.” Emeklilikten sonra yüzüme gözüme bakanlar, “gençmişsin, neden genç yaşta emekli oldun,” diye sorguladılar. “Genç olduğum için emekli oldum. Öğretmenlikten, devlet memurluğundan başka yapacak işlerim vardı. Onları yapabilmek için kendimi beynen ve bedenen genç ve dinç duyumsamam gerekiyordu. Yoksa yaşlandıktan sonra emekli olsaydım ne işe yarardı,” diye yanıtlıyorum.
-Okullarda halk müziği ve halk oyunları çalıştırıcılığı.
-Halk müziği dinletileri, konserler ve bağlama öğreticiliği.
-Derneklerde üyelik ve yönetim kurulu çalışmaları.
2005 yılının ekiminde Kırklareli ağırlıklı yaşamaya yöneldim. Yerel ÖNADIM gazetesindeki “BAKTIM DA! ” köşemde günlük yazarak…
Duyarlı bir insanın, bulunduğu mekândaki olumsuzlukları düzeltmek, yetersizlikleri gidermek, insanlara, çevresine yararlı işler yapmak için uğraş vermesi gerektiğine inanıyorum. Duyarsızlık ve aldırmazlık, hoşuma gitmeyen şeyler. Her ne konumda olunursa olunsun, iyi niyetli, iyi yürekli, yapıcı, aydın beyinli insanların, içinde bulunduğu mekânın, üyesi bulunduğu kurumun, ekmek kapımızın, köyümüzün, ilimizin, ülkemizin ve dünyamızın tüm olumsuzluklarını olumluya, çirkinliklerini güzele, zararlılarını yararlıya çevirmek için emek, çaba, bilgi, katkı sağlaması ve katması gerektiğine, hatta bunun zorunlu olduğuna inanıyorum.
2006 ocak ayında şiir kitabı: “Suya Sabuna.”