Hasan Öztürk Şiirleri - Şair Hasan Öztürk

Nerde bir çocuk görsem, ağlayan
Seni hatırlarım
-Ağladığım geceleri-

Dans ederken kral sarayında
Bin metreden çakılmış gibi betona
Toplanır etrafıma bütün davetliler
Bir ölüm sessizliği sanki salonda
Yıldızlar gibi hepsi bir yöne bakar

Gel hadi bana söz ver güleceğine
Yusuf gibi esrarlı ve güzel gülüşünle
Sadece ve sadece bana. Lanet etmen gerekse de
Hayatında tek beni hatırlayacağına.

Vereceğin en büyük hediye

Her gün övgüler yağdırdığın
Benim, aynada gördüğün.
Korku duyduğun karartılar
Kuytu köşelerdeki gölgeler

Saçlarını savuran rüzgar

Deli kız dedim sana
İnanmadın bana
Öyle güzellikle
Salınmak ulu orta
Söyle delilik değil de
Nedir?

Neden bütün güzeller kendilerini çirkin buluyor
Yoksa aynalar sırf şaka olsun diye
Ya da böbürlenip canlar yakmasınlar diye
O güzelim görüntüyü bulandırıyor.

Ah…! Aşk…
Akla gelen tüm riskleri alırsın
Her şeyden vazgeçmek çok kolaydır
Ve umurunda olmaz en adi dedikodular
Ama iki kelimeyi söylemek
İlk defa dudaklarının fısıldaması

Masum Kelebek… Baharın sevgili canı
Biliyorum artık, sessiz, sonsuz anı
Yaşamaktasın. Kaçınıp ama tutulduğun
Eleminle. Cezam, var ettiğim yokluğun
Evrenini kapsaman. Adım adım, yavaşça
Ve beni yaşatan ölülere saydıkça. Ama

Unut her şeyi, her şeyi unut sabah olunca
Her şeyi unut, unut her şeyi bedenler ayrılınca
Kapını çalışımı, bakışları, kalp atışlarını
Fırtınaya tutulan sandal gibi yatağımızın sallanışını
Unut her şeyi, her şeyi unut sabah olunca
Her şeyi unut, unut her şeyi arzular yorulunca

Sanma ki ölümü seçeceğim
Gülsen de ona
Buseler kondursan da dudaklarına


Sanma ki ölümü seçeceğim