Ölüm ne bahar tanır ne de yaz
Gelmesin kapına bir kere malüm
Ölüm acı dayanılmaz zülmüne
Bir gecede alır gider HASAN'ım
Ölüm ne öğretmen tanır, ne de öğrenci
Ölüm ne yaşlıyı bilir, ne de bir genci
Çoğu gitmiş azı kalmış baharın
Mayıs ayı sensiz biter HASAN'ım
Hayellere salıyorum kendimi
Tepe takla taşırmışım bendimi
Göz yaşına dönüştürdün sevgini
Ölüm seni alır gider HASAN'ım
Unutamam acı tatlı sözünü
Sende gördüm insanlığın özünü
Üç gün önce şu gördüğüm yüzünü
Ölüm bana göstermiyor HASAN'ım
Deniz kenarında incir ağacı
Yüreğime girdi ince bir sancı
Yirmiüç mayısın acı haberi
Seni benden alır gider HASAN'ım
İçimden gelir bu derin sevgi
Hasan benim şu gönlümde gül gibi
Bu ne biçim dost sevmekmiş MEHMET'im
Elli yıllık köle gibi kul gibi
Sürmene Trabzon
Mehmet BÜTÜN
Kayıt Tarihi : 8.2.2008 11:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Bütün](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/02/08/hasan-ozbek-e.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)