Ben ne yapıyormuşum
Dünyayı çok önemsemişim
Ortama uymaya çalışıyormuşum
Yönlendiriliyormuşum, sömürülüyormuşum
Çok şaşkın durumdayım
Aklıma geldikçe yakaladıkça
Havan suyun aklın
Bir de canın
Bir gıdımlık ömre yeter
Sevip seviliptemi ölmeli
Görmeden karanlığamı gömülmeli
Daraldığında aklına gelen neydi
Batmış *kayığın *küreğine tutunan
Dalgalarla mücadeleye devam
Bir mucize, şans arayan
Ne uzun gelir o zaman
Ölmekten korkmadan yaşasam
Küreği kulağıma küpe taksam
Namazı kıldın orucu tuttun
Zekatı verdin Allah kabul etsin
Kazandığını zanneden kaybeden
Çanakkale de göğsünü geren deden
Bir doğrulsa yerinden
Hakkını helal edermiydi harbiden?
Kontrol kimde acaba
Gözümün gördüğü
Ayağımın bastığı dünyada
Bir iksir mi var acaba
Daldırıyor bizi
Otlayan koyunlalar gibi
Allah' ı düşündüğümde sarıyor beni bir şemsiye
Bir yol açılıyor gönlümün önünde
Yolun açık olduğu anlarda, yüzümü sürüyorum yerlere
Secdemi uzun tutuyorum kudretin önünde
Dünya boş geliyor, gücüm kesiliyor, yüreğim yumuşuyor
Bu algıyla gözlerim çevremi seyrettiğinde
Şu yüksek binaları önemsiyoruz ya
Bir tanesi tam karşımda
En az otuz daire dizilmiş üst üste
Yüz elli baş istiflenmiş bir kutuya
Telefonlar bağlanmış fişe
Altmış televizyon baş köşede
* Aç
Aç boyun eğer yerin dibine girer
Evinde aç kalanlar ne yaparlar
Dolabı dip köşe tararlar
Sonra dışarı bir çıkarlar
O açık saçıklar yavru ceylan gibi karşıdan bakarlar
canla vücut gibi
doğduğumdan beri hep içimde gezdi
gözlerim daldığında tam karşımda
maddesel yaşamdan çıktığım zamanlarda
şu kalemle yazdığım anlarda
beraber oluyorum onunla
Her musibeti kötülükle değerlendiren
Yaşama yön veren bu kudreti bilmeden
Her kötülüğün önündeki iyiliği görmeden
Senden umut kesildiğini bilmeden!
Fetihle müjdelenmiş bu milletin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!