Verirsin son nefesi
Gelmez gidenler geri
Biter nefsinin derdi
Kabirin öncesinde
Ölüm başlangıç sona
Sen neşe insanı bense çilekeş
Sana hatıralar banaysa ateş
Git belki beni de başkası anlar
İçimde sancıdır yitik zamanlar
Şimdi ellerime resim aldım
Sanma her dem çile gelir
Bülbül gonca güle gelir
Taşlar bile dile gelir
Fikredersen gereğince
Sağlam olur iç yapısı
Sanma ki gafillere devran daim gülecek
Bedenler bir tarafa kalpler alevlenecek
Üfürmeyle bu yangın zannetme ki sönecek
Gayya kuyusu gaflet yanarsın kavrulursun
Kibrin yüce dağlarla yarışlara mı girdi
Durun kulak verin ey efendiler
Toprağın altı var hey efendiler
Özünü kaybetmiş beyefendiler
Adabı erkânı sormaz olmuşlar
Çaresizlik eyler yiğidi aciz
Firakın yakar canı uykularım kaçırır
Vuslatına kilitli bu gözlerim yaşarır
Görememek korkusu aklımı baştan alır
Sensiz dertler kederler beni bulur efendim
Ayrılığın ateşi ne de yaman tütermiş
Biz bu yolda kıldık karar
Yaradana ahdimiz var
Yıldıramaz karanlıklar
Sonuna dek gideceğiz
Bu davada tek kalsakta
Nurdan örülü mana
Yüzümü sürsem sana
Ruhum ererken vecde
Eylesem aşkla secde
Sen ki sırata köprü
Eller açık gözlerde yaş
Herkeslerde var bir telaş
Ecel gelir yavaş yavaş
An geçtikçe eriyorum
Çığlıklarım duyulmuyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!