Hasan Kocamanoğlu Şiirleri - Şair Hasan ...

İstanbul’da büyük veli, nisbetiyle Beşiktaşi
Trabzon’da dünyaya geldi, Kanuni’yle aynı yaşı

Şamlı Ömer Efendi’ydi kadıydı babası onun
İyi hal üzre yaşadı ki, tamam olsun güzel sonun

Asırlarca adın yaşasın
Gönüllere sevgin taşsın
Nazlı nazlı güller açsın
Ah kara gözlü yarim

Dosta bir bağ gibisin

Ey Gönül,
Düşüncelerinle hayatını inşa etmedin,
Hep fazlasını istedin, olanla yetinmedin,
Adam olup, adam gibi bir yolda yetmedin,
Hani aradığın mutluluğun nerede?
Yaşam ırmağıyla aynı yönde gitmedin,

Ana;
Ben bir kadın tanıdım.
Bir kadın!
Mutluluğa imrenir, heceleri ağlatırdı
Tüm harfleri hasrete başkaldırırdı
Hasretin ecel beşiğinde

Ana, “akan su yosun tutmaz” imiş,
Öyle ise ben neden yosun tutuyorum?
Yoksa ben, evet ben senin oğlun
Yanlış bir şeyler mi tutuyorum?
…
Ana, boz bulanık akan sular gibiyim,

Acılar denizinde
Boğulmuşum
Dalgalarla
Gel gitlerle
Yoğrulmuşum
...

Aşk kancası gibisin
Dal yoncası gibisin
Suç mu güzeli sevmek
Gül goncası gibisin
…
Sevgi arsızı ettin

Bir yanda tasa bir yanda keder
Bin kaygı başa ihsandan heder
Heder insanı yaşamdan eder
Güzelim dünya zindana döner
…
Her gönle sevgi yüreğe nakış

Tüm yalnızlık bozkırlarında
Senin özlemlerinle büyüyorum
Unutuyorken tüm benliğimi
Sensiz özlemleri de ürkütüyorum
Senle yaşayıp, sende kayboluyorum...
…

Ahrar idi lakabı Taşkent nisbeti onun
En parlak yıldızıydı Asya ile Doğu’nun

Bin dört yüz üçte doğdu, Taşkent’ti doğduğu yer
Nadir gördü Türkistan böyle nur yüzlü bir er