Aradım mâzide,halde âtide,
Var mıydı yok muydu ben bilemedim;
Aradığm canlar canı bir dost belki de,
Var mıydı yok muydu ben bilemedim...
(24 Nisan 2001 Montluçon/FRANSA)
Kendini bir metâ sanan gafiller,
Cehalet cübbesi giymiştir onlar,
Kendisince ahkâm kesen gafiller,
Kendi kalemini kırmıştır onlar...
Herşeyi bilirim,'mahirim' derler,
Bilmem ki nedendir benim bu halim;
Bin bir türlü gama düştüm gurbette;
Sıladan yüzlerle dolu hayalim,
Bin türlü efkâra düştüm gurbette.
Beklersin bir insan kapını aça,
Bir ses geldi gaipten,
Düşler âlemindeyken
Lâhutî bir âlemden,
Gece derinliğinden,
İnceden inceden inceden...
O bir öğretmendi
Sevgi bahçesinden gelmişti
Bizlere demet demet çiçeklerle,
Sevgi pınarından sevgi,şefkat getirmişti
Bizler hep mutlu olup coşalım diye...
Gönül dostu güzel insan,
Nereye bu erken vakit
Ayrılışın ve gidişin,
Böyle birden terk edişin,
Söylesene güzel insan?
Yitirdi sihrini bu hayat sensiz
Artık yaşamanın tadı kalmadı;
İş ehlinden çıktı sebepsiz,densiz
Hakça yaşamanın adı kalmadı
Hakikate dair nere gelindi,
Aşkın ile yanarım gündüz gece,
Neredesin âhu gözlüm gel gayri;
İsmini hep anarım hece hece,
Nerdesin ey âhu gözlüm gel gayri
Sevdana düş olduğumdan bu yana,
İnsan sûretinde geldik cihana
İnsanız insanca yaşamak gerek;
Sevgiyi,saygıyı yayıp cihana,
İnsanız insanı sevmemiz gerek...
Kendi cürmümüze hüküm biçerek,
Dinleyin dostlarım benim ahvalim,
Ahvalden anlayan bir dost buluna
Nasıl anlatsam ki,aciz kalemim;
Meğer halden anlar bir dost buluna...
Bir gönül ki onda türlü fikirler,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!