Mart 1959 Erzincan doğumlu. Altı yaşındayken İstanbul’a göç eden ailesiyle birlikte İstanbul Üsküdar’a yerleşti.
İlk, Orta ve Lise öğrenimini burada yaptı. 19 yaşında yurtdışına çıkmak zorunda kaldı. Kendi deyimiyle kısaca yaşam öyküsünü üç dizede özetliyor.
“Dersim’de doğdum
İstanbul’da büyüdüm
İsviçre’de yaşlanıyorum”
Neredeyse her 10 yılda, kendisini bir başka coğrafya, kültür ve dil içinde bulan Hasan Kaya halen İsviçre’de yaşamakta. Ağır fabrika yaşamı yanı sıra yazın hayatına da katılmaya çalışmakta. Yurtdışındaki gaz ...
Eli ceketin iç cebine gitti
Boş döndü.
Aynı el arka cebe gitti
Boş döndü
Telaşla yüreğine koştu,
Yokladı. Boş.
seni düşünmek
seni görmek isteğiyle bütünleşiyor.
karşılaşınca sarılmak oluyor
sonra öpmek
şakalaşıp yolda yürümek.
bir masada karşılıklı değil
Ayrık otu boynu bükük
bir başak
Dizimdeki yara izi
Çağırıyor
Dar bir sokak arasından
Geniş maydanlara...
Geceye verdim
Mızıkçı bir çocuğun
Küs yalnızlığını.
İğledim acıları eğirdim
Koca bir yumak
Mart ayazı
Sokağın ortasında durdu
Zınk diye hem de
Eleri belinde
Ağzı dikiş tutmaz torba
Dökülüyor art arda küfürler
Pencereleri çift camladık
Geceler hep soğuk olur sensiz
düşlerim üşür
Kirli günahkar işçi elerim gibi.
karanlık içimize sinmişse.
direnmek zor
yalvarıp yakarsanda geç kalanları afetmiyor aşk pişmanlıkda kabul etmiyor bende vazgectim tüm alacaklarımdan yok saymayı bende ögrendimsen yokken yalnız kalmayı acıya duvar gibi dayanmayı tüm nefretlere ragmen sevmeyi ögrettim bitanem nasır tutan yüregime
Çok değişti sokağımız
Mahalle tanınmaz oldu
Yol geçti Hakkı amcanın bostanından
O yeşil marullar,
Bademler, sırıklı Ayşe kadın yok artık
Ahşap evlerin pencerelerinden yarı beline kadar sarkan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!