Hüzünlü buldum seni
Oturmuş öylece ağlıyordun
Öptüm üç kez kalbime koydum
Bir ''nimettin'' sen kutsadım
Günahtı sana yapılan her yanlış
Varlığınla yokluğun arasındaki sonbahardayım
Sıkı giyin sevdiğim önümüz kış
Titreyemem üstüne
Söyleyemem içini ısıtacak sözcükler
Her şeyini aldın ama yokluğun kaldı
Keşke onuda alıp öyle gitseydin
Yokluğun canımdan canımı aldı
Neler yaşattığını keşke bilseydin
Alışamadım ki hiç yokluğuna
Gece vakti yazıyorum bu şiiri
Unuttum sanma sakın adını
Unutmak mümkün mü sen gibi birini
Ey ömrümün kadını
Daha kaç ayrı sene var yaşanacak
Gönlümde senli yara var
Her anışım da beni yaralar
Eğer seni untursam yâr
O zaman aşk beni karalar
Bahti 'mın Nur 'u ömrümün varı
Aşktan yana yüzüm gülmez
Ağlarım göz yaşım dinmez
O yâr yüzüme gülerde
Halim hatrım sorsan bilmez
Ayrılık karadır kömür
Yıllar geçse de bekleyeceğim
Bir gün bana gelişini
Belki ömrüm yetmeyecek
Görmeye beni sevdiğini
Aklına bile gelmeyeceğim yıllarca
Gitmem dediğin an gözlerinin parıltısının ardına saklanmıştı söylediğin yalan,
Yalanını göremeyecek kadar kördüm.
Çünkü ben senin gözlerine uzun uzun bakacak kadar şanslı ve cesur değildim.
Gözlerini düşünürken anladığımdan değil, sen gittikten sonra seni uzun uzun düşünebilecek kadar şanslı olduğumda anladım.
Bakışlarının aslında gitmek için geldiğini görmem.
Sensizliğim bir kuş gibi hür
Hemen her yerde sensizim
Sensizliğim ancak seninle ölür
Yokluğunda sanki kimsesizim
Gönlüm en büyük mabedim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!