Hasan'ım Şiiri - Haşim Kalender

Bir şenlik kurulmuş, çal düğün olsun
Köşede boynunu bükmüş Hasan’ım
Yetimlik güldürmez, o nasıl gülsün
Gözünde kanla yaş dökmüş Hasan’ım

Canım dedikleri vurmuş canından
Yalnızlık kol tutmuş iki yanından
Ne desen kaşını çatar anından
Kinini içine ekmiş Hasan’ım

Baktıkça gözüme içim kanıyor
Halini bilmeyen sessiz sanıyor
Nerde gölge bulsa orda dünüyor
Şelek ağır gelmiş, yıkmış Hasan’ım

Ya yaşamaz gayri, ya deli yaşar
Halden hale kalır koyanda beşer
Sığmıyor bendine korkarım taşar
Ta şimdiden candan, bıkmış Hasan’ım

Tutuyor elimde isteği bitmez
İsteği belli ya, bilmek kar etmez
Adalet Hak’tansa, bu böyle gitmez
Gözyaşı içine, akmış Hasan’ım

İçim içimi yer dışa taşarım
Yetimi gördükçe yetim yaşarım
El yürür ecele bense koşarım
Yandıkça sinemi yakmış Hasan’ım

Makamı yüksektir yetim olanın
Anadan babadan ayrı kalanın
Bir eceli bin yaşatan yalanın
Bütün çilesini çekmiş Hasan’ım

Biçare Kalender ne gelse söyler
Kendinde olmayan gönlünü eğler
Başını okşayın paşalar beyler
Çok çetin bir yola, çıkmış Hasan’ım

Haşim Kalender