1970’te Kayseri’de dünyaya geldi.
Develi Âşık Seyrani İlkokulu’nda, Develi İmam – Hatip Lisesi’nde okudu.1988’de mezun oldu. Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni kazandı.
1993’te Hukuk Fakültesinden ayrılarak Gazi Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’ni okuma hakkı kazandı.
Kayseri’de Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İslâm Tarihi Bölümü’nde Yüksek lisans yapmaya hak kazandı (Öğretmenlik görevi başlayınca tez döneminde bıraktı) .
1999’da Din Kültürü ve Ahlâk Bilgisi öğretmeni olarak Güngören Ergenekon İlköğretim Okulu’nda göreve başladı. 2000 Yılında Askere gitti ve Mamak’ta eğitim çavuşu olarak askerliğini tamamladı.
2003 Yılında Güngören Mustafa Kemal İlköğretim Okulu’na D.K.A.B. Dersi öğretmeni olarak atandı. 2006 Yılında Türkiye Satranç Federasyonu Güngören Temsilcisi oldu. 2006 Şubat’ında daha önce kazanmış olduğu Müdür Yardımcılığı sınavı nedeniyle bulunduğu kuruma Müdür yardımcısı olarak atandı.
2007 Yılında Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Yönetimi ve Denetimi Bölümü’nden Yüksek Lisans yaparak mezun oldu. 2008 – 2009 Öğretim yılında Beşiktaş Anadolu Lisesi D.K.A.B. dersi öğretmeni olarak atandı. 2009-2010 Öğretim Yılında Yurt Dışı eğitim Öğretim Genel Müdürlüğü'nün açtığı sınavı kazanarak Bakü Türk İlköğretim Okulu'na atandı. Halen Bahcelievler Kemal Hasoğlu Anadolu Lisesi ve Bakırköy Oğuzkaan Lolejinde görev yapmaktadır.
Şiir yazmaya 1987’de başladı...
Eserleri
Koşan Adam / Şuuristan (Şiir Tiyatro) Gündüz Kitabevi yay. Ankara 1996, Aklı Karışıklar İçin İslam Cinius yay. 2012, Illuzyonlar Çemberinde İslam, Post yay. 2016, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Lys ve Lgs Hazırlık, Uğur yayın, 2017
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!