Hasan Hüseyin Kaynak: Hayatı, Biyografis ...

Sızı
Sen gittin baharları da götürdün gözlerinde
Hayaller şimdi çok uzaklarda bir boşlukta
Güneş solgun,aynalar karanlık
Kuşlar uçmuyor gökyüzünde artık
Ne olur geceleri yıldızlara bak
Hayat bazen bir anlık

Yaşamı bir damla su gibi içmek
Çisil çisil yağan yağmura inat
Beynimi kemiriyor cinler periler
Cüce fikirler üzerime devriliyor
Bu şehirde yangın yüreğimde sızı
Kalbimde bir kuş kanat çırpıyor çığlık çığlığa

Hani senin gökyüzünü andıran gözlerin
Bir boşlukta bozuldu büyülü akşamlar
Sevda çocuğun merhamet yüklü kalbi
Sığınağım şimdi elemli gözyaşları
Rüzgar savuruyor sarı saçlarını
Sevdiğim karanlık güz akşamları
Bir daha yağar mı bahar yağmurları



Ben Seninle Yalnızlığı Sevdim



Kaç gece seni bekledim,
Gelirsin diye,
Yüreğimi, hep açık bıraktım.
Ve senin, en çok
Benden gidişini sevdim.
Seninle kaç defa,
Yalnızlığımı yendim.

Seni aynalarda,
Ağlarken gördüm.
Sen üzülme hayalim!
Ben sana yenilmedim.
Zaten ben hep,
Yalnızlığı sevdim.
Gün oldu ki;
Yolları yalnız yürüdüm.

Senin resmini çizdim,
Hayalimde, hayalindi;
Gün geldi, o da
Gerçeklere boyun eğdi.
Seninle bana, yalnızlığım da,
Elveda dedi.

Kaç gece
Tütün çektim, ciğerlerime;
Gökyüzünde, dertleştim seninle.
Sağanak yağmurlar gibi,
Yağdın bazen yüreğime.
Bazen de çorak topraklara,
Döndürdün beni.
Zaten ben seninle;
Hep, yalnızlığı sevdim.

Hüzün Şiiri



Tut da yüzleştirelim köhne yaşamları,
Sensiz kolum kanadım kırıldığında,
Bir hüzün sardı dört bir yanımı,
Ateşten kaleler yaptım sana,

Bir çocuk ağlıyor geceleri,
Sokaklarda birkaç serseri,
Yüreklerde güz yağmurları,
Dudaklarımızda hüzün şiirleri.

Bir saray kurdum kalbimde sana,
Aşkımız tozlu mektuplarda,
Bir adam ağlar eli koynunda,
Şimdi aşkımız sürgün,dağlarda.

Melankoliden dağlar kurdum,
Kuşluk vakti ağarttım saçlarımı,
Gamsız bulutlara uçtum akşamları,
Mavilerimle kimsesiz,yalnız kaldım.

Gökler perdelendi ellerinde,
Bir zamanlar ellerim ellerinde,
Sana koştum yalnızlar rıhtımında,
Geceler uzadı,sabahlar cüce.

Oysa dudaklarımızda en kutsal bir sözdü,
Dillerden düşmeyen sevgi,
Bir rüzgar olup sensizliğe uçtu,
Kollarım şimdi sensiz kaldı.

Hasan Hüseyin Kaynak