Yuva yapmış geceye matemin fendi
Cahil başım ne etse hep yanar kendi
Sararır suratı utanır bendi
Allah dersem yolum açılır benim
Nerede gül görsem etrafı baykuş
Bir bankta oturdum yazıyorum ben
Sana deyil kendime kızıyorum ben
Derin bir manaya sızıyorum ben
Öylece kendimce kendi içimde
Güneş yüzümü yakıyor şuan
Bu nedir mahsima
Yol da kalmış kervanın yorgunluğumu
Çaglayıp akan derenin durgunluğumu
Dönüp dolaşan bu matemin adı nedir mahsima
Resmin beliriyor gözümün önünde
Elmasın ta kendisi senin gözlerin
Yazılmış en güzel şiir sözlerin
Yıllardır bulamam nerde izlerin
Nazende sevgilim nazende
Bir çiçekli mezar yatar gamzende
Senin gözündeyim bakıyorum kendime
Ve görüyorum sensiz bir kendime
Gözlerinden çıkıyorum dönüyorum kendime
Ben bendeyken de sensiz bir kendime
Bir anda aramızdan geçiyor duvar
Bülbül öter güle; gülde ele karşı
Hârları bağrına , dolamış da gider
Sarar gülü nidası , aktıkça kanı
Ak gülü kanıyla allamış da gider
Mevlam kerimdir ; karışılmaz işine
Saltanat dediğin ince kuru dal
Gün gelir savrulması bir yele bakar
Bu beden nehirde heybetli sal
Devrilip batması bir sele bakar
Bu dünya bir araz konanlar şaşar
Seyran edemedim bir gülü bağda
Gül soldu gitti ben yavaş yavaş
Bilemedim gönlünü sır imiş meğer
Bülbülü harcadı gül yavaş yavaş
Geçer bu kışlarım inerim düze
Sen gül isen bende bülbül
Konupta inciltmek istemem seni
Gölgende beslesen büyütsen beni
Ellerin gülüne değişmem seni
Öylede güzelsin öylede gupse
Însan bilmez derdin kıymet taşını
Îçindeki sarrafa danışmayınca
Îsyaneder bilmeden döker aşını
Oturup kendiyle tanışmayınca
Hâr olsa bu âlem başım üstüne
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!