Ecdadım ne keyf çattı, ne de bir gün güldüler,
İyi bil, sen ben iyi, yaşa diye öldüler...
Her yaştan insan vardı cephelere atılan,
Kimi yaşlıca, kimi bir tomurcuk güldüler...
Her yeri zaptetmişsin, her yer takım taklavat,
Her şey senin olunca, ne yapacaksın gavat?
Her yerde bir curcuna bakıyorum hayretle,
Daha çok ateş için çalışan çok gayretle...
Altmış yıl kadar oldu hiroşima olalı,
Bir tek tetik çekmeyle iki yüzbin öleli
Böyle şey görüldü mü insan insan olalı,
Şimdi de tek tetikle yüz milyonlar ölmeli!
Hürriyet, eşitlik diye yağıp gürlediler,
Güya kavuşunca da hürriyeti gördüler.
Duyar gibiyim peki nereden başlayalım?
İsterseniz bun da da Kur'an'a başvuralım;
Kur'an diyor ki evden, evden başlayın önce,
Anlatın çevrenize diliniz döndüğünce...
Şimdi savaş top, tüfek değil barkotla, pinle,
İşgal postalla değil boyalı iskarpinle...
Kölelik, reayalık tarla, tımarla değil;
Binip hava attığın üç yüz binlik cipinle!
Nedir ya Rabbi bu hal? Yüz senedir her seçim
Sizi kurtaracağız; düş arkama diyorlar.
Bu nasıl kurtarmaktır? Kim kimden kurtaracak?
Gün geçtikçe değerlerimizden ediyorlar...
Bakarsın birdenbire dünyaya birşey olur,
Kuklalar lıngır lıngır lıngırdamaya başlar;
Ortada birşey yokken kıyamet kopar birden!
Güzelim gökyüzünde füze uçmaya başlar.
On ikinci yüzyıla kadar İslam flaştı,
Kendinden beş yüz sene sonrasına ulaştı.
Bilimde, felsefede öyle bir yükseldi ki,
Pozitif bilimlerde öncesini çok aştı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!