Alın yazım sensiz ölüm
Hayat bana sensiz zulüm
Ermek lazım sana gülüm
Ab-ı hayat bana yarim
Emek vermek çile çekmek
Her gece yakıyorum fitilimi ve eriyorum sabahlara kadar
Sabah beni masadan topluyor arkadaşlar
Onlar ne konuşuyor bilmiyorum ama ben sadece seni konuşuyorum kendimle
Olum nerdesin lan diyorlar ben ise erimişim gözlerinde
Her sabah aynı baş ağrısı ve aynı pişmanlık uyandırır beni
Ayağımda pranga ilk defa itilip kakılmadan götürülüyorum
Bir şeyler olduğunu hissediyorum. Demir parmaklıklardan geçiyorum.
Bu yerleri hiç bilmiyorum ilk kez buralardan geçiyorum.
Herkes çok sessiz hiç küfür eden yok beni de bir sükunet kaplıyor
Saati soruyorum sabahın 5:30 diyorlar anlıyorum zamanın benim için durduğunu
Artık yürümüyoruz, kafamı kaldırıyorum karşımda dar ağacı ve yüzümde bir tebessüm
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!