Hasan Geneyikli Şiirleri - Şair Hasan Ge ...

İFLAH ETMİYOR
Ayaklarımı yer, başım gün yedi
Başı taşa taşı, başa vur dedi
Boynumu büktükçe, küller eledi
Sevip saydıklarım, iflah etmiyor

Nemrut emri erkek,dağlarda gezer
Ot toplar,av yapar,etini ezer
Eti,otu karar,hamura dizer
Kızgın taşta pişmiş,ilksin lahmacun

Beş bağ maydanozdan,ayrılır yaprak

Köylü,borçla tüketime başladı
Meyve veren,ağaçları boşladı
Tarla boş,üretime yanaşmadı
Çifçimi aldatan,bela bulasın

Manken,şarkıcıdan,zengin çoğaldı

Geneyikliyk yorum, kanun sözümüz
Bize lolo sökmez, görür gözümüz
Kimseyi incitmez, ince özümüz
Postallı avıkatık, Geneyik’ liyik

Kedere, sevince, türkü yakarız

Adem- Havva, cenneti anlamadı
Çile, gam, keder hayatı tadmadı
Yüksek nimetleri, yeter bulmadı
Cenneti kaybetme, neden böylesin

Adem, iblis düşmanlığı dünyada

YANDI
Selçuk, Osmanlıyla, şanlı neferden
Genç Osman tekbiri, başsız seferden
Musa, kazım, Taki, İmam Cafer’den
Susuz Hüseyin’den, anılar yandı

Her saat başında, madem* zil çalıy
Çerezler dişimin, gogunda* galıy
Şirin tarhanasız, gücüm azalıy
Bir ölbe* zor yiyim, İştahım Gaçık

Üç takım ciyerden, kebap, gavırma

ANA,KADINIM
Tarihde toplayan, ev, ocak kuran
İndiren, kaldıran, açı doyuran
Çocuk, gelin, kıza, emir buyuran
Töreden yetkili, anam, kadınım

SEN
Deden güreşirdi, işin tutardı
Yan bagdayı sarar, kesin yıkardı
Okuntusuz kalmaz, konuk yatardı
Yiğit, konuk seven, nesildensin sen

ANTEPLİYİK
Antepliyik yorum, özel sözümüz
Kimseyi incitmez, ince özümüz
Her türlü güzellik, görür gözümüz
Tebât sahibiyik, biz Antepliyik