Hasan Dayı Şiiri - Cağlar Akarsu

....

Vadilerin içinde uzanırdı ovalar,
Her ağacın altı ayrı bir gölge olurdu,
Bir sabah gün doğarken başladı,
Yaşam kavgası,
Güneş gibi sıcak sevgilerle,
Köklü fidanlar, birden yeşillendi,
Bizlere doğru koşup da geldi,
Doğumun yeni müjdeleri,
Kadın ve erkek,
Her sonun, yeniden başlangıcı gibiler,
.....
Yıllar akıp giderken,
Ekinler tarlalarda boy attı, saçak-saçak,
Buğdaylar topraktan fışkırarak,
Doğanın ve çiftçinin alın teri,
Kızgın Ağustos güneşi kavurdu her şeyi,
Haramda binlerce ekin tohum-tohum,
Eylül ayının son çağrışımlarında,
Haykırdı gitti,
Hasan Dayı,
....
“ Ey toprak ! ! ”
“Ey çiftçi ! ! ”
...
Gazan mübarek olsun,
Ekmek kavgasının ter ile karıldığı,
Ellerindeki tek silah buğdaydı,
Doğrulttu gökyüzüne doğru,
Gür sesi yankılandı, dağların tepesinde,
....
Utanmaz insanlar, koltuklarda yan geldiler,
Zannettiler ki hiçbir zaman devrilmeyecek,
....
Hasan Dayı,
Nasırlı ellerini yüreğine bastırdı,
Bir nara attı. Tüm toprak ağalarına,
“ Gazan mübarek olsun,
Alın terin emeğin olsun”
Çarıkları ayaklarını sıktı bir anda,
Yollar toprak kokusunu taşıdı,
Üzerindeki tozlu elbiseleri savurdular,
O gece vakti ekti, tarlasını bir çift öküzle,
Sırtında bir ekin çuvalı saçtı her köşesine,
Yüreği ağzında başını, kaldırdı,
Çağırdı yağmur damlalarını,
Hasan Dayı,
Memiş komşusuna seslendi,
“Ekinin bol olsun, rahmetin çok olsun”
Şöyle bir efkarlandı, sevdasından,
Toprak diye iç geçirdi,
Çorak,
Verimli olduğu yıl bereket doğurdu,
Şölen kazanlarının altını yaktılar,
Töreler içinde bir yarı kutladılar,
...
“ Gazan mübarek olsun,
Alın terin, emeğin olsun”...
Hasan Dayı...

19/haz/03