(Yiğitçe tutunurken sanal yaşama; gerçekleri görüverip uzaklaşıp gitmesidir ve hayatı bir çırpıda terk etmesidir Hasan’ ın; karındaşına rağmen, dostlarına rağmen, ve hele de yavuklusuna rağmen!)
Aklım karman çorman ey dost, beynimde sis perdesi,
Dağılmaz ki dağıtayım; sanki isyân ertesi…
Aynalar yok, sen nerdesin? Pamuk yumağı başım,
Ey kalemim, ey kâğıdım; bir bedende sırdaşım:
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
