(Yiğitçe tutunurken sanal yaşama; gerçekleri görüverip uzaklaşıp gitmesidir ve hayatı bir çırpıda terk etmesidir Hasan’ ın; karındaşına rağmen, dostlarına rağmen, ve hele de yavuklusuna rağmen!)
Aklım karman çorman ey dost, beynimde sis perdesi,
Dağılmaz ki dağıtayım; sanki isyân ertesi…
Aynalar yok, sen nerdesin? Pamuk yumağı başım,
Ey kalemim, ey kâğıdım; bir bedende sırdaşım:
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
