(Yiğitçe tutunurken sanal yaşama; gerçekleri görüverip uzaklaşıp gitmesidir ve hayatı bir çırpıda terk etmesidir Hasan’ ın; karındaşına rağmen, dostlarına rağmen, ve hele de yavuklusuna rağmen!)
Aklım karman çorman ey dost, beynimde sis perdesi,
Dağılmaz ki dağıtayım; sanki isyân ertesi…
Aynalar yok, sen nerdesin? Pamuk yumağı başım,
Ey kalemim, ey kâğıdım; bir bedende sırdaşım:
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
