Bilmem hatırlar mısın o günü...
Seninle ilk kez göz göze gelmiştik.
Esen rüzgar saçlarımızı okşarken,
Duygularımız birdi, yüreklerimiz bir.
Umutlarımız birdi, dileklerimiz bir.
İçim titremişti yüzüne bakarken...
Herşeyin ilki bir başka oluyor.
İlk heyecan, ilk mutluluk, ilk umut...
Okula başladığım ilk gün...
İlk sınıfımı, ilk önlüğümü hatırladım.
İlk kalemim, ilk defterim,
İlk mezuniyet...
Beklerim ben seni, gelmesen de...
Çırpınan yüreğimi duyuyor musun?
Uykular terk etti beni, aklım sende.
Yoksa sen uyuyor musun?
(7 Aralık 2002, Oran-ANKARA)
Sevdanın nöbetindeyim.
Alnımda tomurcuk ter,
Bağrımda onulmaz bir yara.
Özlemin kılıçtan keskin,
Hasretin ölümden beter.
Bu gün bambaşka bir gün olsun ister misin...
Bahçeye çık öyleyse, çiçekleri sula.
Gökyüzüne bir bak, seyret bulutları.
Yarına gülümseyerek bakmasını bil.
Sakın elden bırakma umutları...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!