Hasan Çelik Şiiri - İbrahim Çelikli

“len Hasan dedin de,
sankı senin Hasan deyip battığın adam hırlı mı
Hasan dediğin adam da tam bi macera;
görsen ne hekayeler var,
hep çit dikiş gettiğinden,
tabi bu epey böyük öteki talebelerden
daha ortaokula gederken bile
köyde o zamanlar tapıcılar var
bizde ehli(hu) kukuz gari ya
senin Hasan kendini “tapı baş meendisi”
deye tanıdırmış çocuklara
görsen buna bi temenna ediyo çocuklarda
esas duruşa geçiyollar öğnlerini ilikleyollar valla”

Senget’te bi ortaokul sınıfına girince
çocuklara ayağa gakmışlar,
bu bağırmış, çağırmış, nutuk çekmiş
baksaykı koridordan ayak sesi gekiyo
“-ben gelesiye yoklamayı yapın” demiş
çekmiş getmiş

Terzi Fikri’ye elbise vermiş
“ingilizce öretmeniyin” demiş
iş paraya gelince
“sen muzaferin bobasısın değil mi”
deye başını sallamış
çok sonura terzi meseleyi çakmış
biğün baksaykı senin Hasan,
Aşcı İsmetin orda dıkınırımış
“-hocadan bana bi guru fasille bi pilaf ” demiş,
yeyince gakmış
bu sefte de İsmet
“-valla alman hocam bizden ossun”
deye hesap almamış,

bunnarın cebinde para bittimiydi
düğünde davılın öğüne birbirlerini iterlerimiş,
sonura da göya “para dakarlarımış” birbirlerine
bunu ğören düğün sahabı da geri galmaz
o da elini cebine atarımış
emme biğün davılcı “dakılan ba(h) şış benim oluu” deye
parsayı ellerinden almaya gakışmış
bis sürü hengame
durun-vurun derkene
bunnar gaçışmış”