Hasan bilmiyor Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Hasanın güzel bir kasabası
bir de kendi

bir babası
üç ablası

annesi de vardı

baba tüccardı

İstanbula mal almaya giderdi
küçük şirin tuhafiye dükkânına

a dan z ye herbişey olduğu gibi
top top patiskalar
kızlara çeyiz için
kanaviçeler

basmalar
pazenler de satardı

Hasanı babası bir gittiğinde İstanbula
-gel dedi Hasana hadi seni de götüreyim

Hasan gitti
Hasan deniz gördü
çok mutluydu

döndüğünde kasabasına

artık yatıp kalkıp deniz sayıklıyordu
rüyalarında
düşlerinde
oyunlarında hep deniz

ilk defa
kâğıttan kayık yaptı

sonra el becerisi geliştikçe tahtadan bir sandal
yelkenli bile yaptı

Hasanın düşü oldum ben de
kasabasına bir küçük deniz

zaman zaman dalgalanır
sarhoş deniz olur yalpalardım

vurup kıyıya
gözyaşlarım köpük olurdu
ak

buluşur kumlarla
yıkardım taşları

Hasan denize taş sektirsin diyerekten

Hasan şimdi denizci
uzak denizlere seferleri var

üstelik makina mühendisi
herbişeyden anlar

bahriyeli Hasana beyazlar çok yakıştı

beni sorarsanız
denizin dibinde çürümeye yüz tutmuş
paslı
batık bir gemiyim

Hasan bilse
gelir beni bulur
tamir eder kırık kalbimi

Hasan bilmiyor

16/Temmuz/2012/Pazartesi/Bodrum