O benimdi, içimdeki çocuk
Yaşamaya çalıştı, çabaladı
Kürtajsız öldü, içimdeki çocuk
İzinsiz ve ebediyen gitti
Öldü içimdeki çocuk
Kemerin olsam kavrasam seni belinden
Tutsam seni, hiç bırakmasam, elinden
Dikenin pekmiş kıyasla en yaman güle
Severim seni gerçekten ve de gönülden
Ayrılmak istemiyorum hiç de yüreğinden
İzmir'de yine barda yavaşça içiyorum vatan hasretimi
Burada kalabalık yalnızlık içindeyim, özlem duyuyorum
Unutamıyorum Kıbrıs'taki, Lefkoşa'daki uzletimi
Beni hayatta tutanlar kardeşim dediklerim
Onlarsız kalabalık yalnızlıklar içindeyim
Muhabbetinmiş aklıma devâ
Âşkın imiş kalbime tek şifâ
Onlara harem, bana tek seni versinler, kâfi
"Seviyorum"u duysam ağzından bir gece vakti
Ne olur en azınden bir defa
Başka türlü de süremem sefâ
Adın olsa fünun olurum baş mütefekkir
Senden de beklerim olmanı müteşekkir
Doğu olsa adın addederim kendimi müsteşrik
Artık melekten yücesin gözümde, oldum bir müşrik
Sanki mil çekilmiş gözlerime
Senden başkasını görmez oldum
Ah yâr bir bakışına gülüşüne
Mesud u bahtiyâr oldum
Öldüm öldüm fakat dirildim
Sen hep pirüpak
Ben günahkârım
Gözü kömür, alnı ak
Benim öteki yarım
Senin aşkın olmalı bana istihkak
Sevgi sensiz tek başına ve tadı da bir yavan
Seni hatırlatır sevdâya dair tüm simgeler
Âşk bir kavramdır Âdem ve Havva'dan beri olan
Aklımda durmadan gezer, sana dair imgeler
Niye sürekli kalbimdesin? Yoksa yok mu yuvan
Kırmızılık olayım sür beni dudağına
Sırdaşın olayım, fısıldayım kulağına
Beni sevmen zatım için temenni
Aynan olsam, görsem her gün seni
Bak işit bu âşk-ı memnunun ilânını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!