Ben kendi yolumda dönüşsüz yolcu
Dönemem dönemem çağırma beni
Ne ilk gidenim ben ne de sonuncu
Dönemem dönemem çağırma beni
Başka bir yerdeyim senden çok uzak
Kalbimi yıllır yılı yakan sevda ateşi
Söner, güle dönerdi eğer sen dileseydin
Tükenirdi ömrümün bu sonsuz bekleyişi
Bana gönül sesinden bir kere gel deseydin
Ayaklarında deniz, yakanda gül olurdum
İlkyazı bir muştuyla haber veren onlarmış
Kardelenler baharı göremeden ölürmüş
Gülüşüyle gülermiş gökyüzünde tüm kuşlar
Yüreği kar altından güneşleri solurmuş
Gözlerimin önünde astilar gözlerini
Bir rüzgar vurgunuydu deniz olan saçlarin
Tutup kor bir atese bastilar gözlerini
Bir yanginin külüdür bende kalan gözlerin
Gözlerini gözümden aldigin günden beri
Rüzgar mı getirdi yoktu az önce
Dağlardan yürüyen suskun akşamı
Akşam ki, etrafı sarıp örtünce
Eritir ufukta donuk zamana
Vicdanım dünlerden gel yap sorgunu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!