Hasan’a öğüt Şiiri - Duran Bükülmez

Haydi yürü, geç kalmadan evine.
Nazlını bekletip, incitme Hasan.
Çoluk çocuk, gelmiş diye övüne.
Sakın ki nazlına, kin gütme Hasan.

Akşamı unutma, sabahı varken.
İşinden çıkınca, eve var erken.
Kargalar bülbülün, leşini yerken.
Konup gül dalında, sen ötme Hasan.

Suya hasret bırakıpta kazları.
Ayazında heykel dikme buzları.
Boş geçirip, baharınan yazları.
Hüzün yaylasına, tez gitme Hasan.

Köprüler kurulur, haftaya aya.
Yağmur damlasını, düşürür suya.
Atıpta gölgeni, dipsiz kuyuya.
Ayınan güneşi, bir tutma Hasan.

Ozanım diyorki oldum olası.
Yiğide mekandır, evi sılası.
Avradın hasıdır, ömür cilası.
Verilen öğüdü, unutma Hasan.

12.09.2019
Erbaa