Hecesiz, kâfiyesiz, zaten dünden ölmüştü;
Şiir, düzyazının uyuşmaz sihrine düştü...
Karanlıkta göz kırpmak gibi halleri ile;
Dolanmış laflar sarmalını, herkes bölüştü...
Mânâ ve anafikir; yok olmuş,çürümüştü...
İmge denen saçmalık her yanı bürümüştü...