Has Memleketim Şiiri - Fatih Kepenekci

Bilmem hiç gidebildinmi dostum
o ilahi
o sihirli
beyaz karakterli insanların memleketi Erzuruma
ilime,
ocağıma,
yiğit yurduna
yolun düşerse şöyle bir uğra istersen
mavi denizlerin çok çok uzağındaki
bembeyaz karlar ülkesine
buradan kibir dolu bakışlarla uğurlanıp
orada sevgi dolu bakışlarla karşılanırsan
garip hislerle dolu iri iri terler dökme sakın
beyninde bir sürü acabalar dirilip dirilip ölmesin
gözlerin hayret ifadeli ışıklar saçmasın etrafına
günden güne içinde büyüyen boşlukları doldur orada
şöyle bir uğra istersen memleketime
Erzuruma
dadaşlar diyarına
vardığında
taşını toprağını öp benim yerime
sert esen rüzgarlarına sarıl
iki demet kardelen derle
birer Fatihayla birlikte
ulaştır babam Abdurrahman gaziye
anam Nene hatuna
sonra çık dağlarına
billur bardaklarda sunulan
dağ kokulu semaver çaylarını yudumla
sarıl sarıl benim yerimede
mahçup çehreli bacılarıma gardaşlarıma
oluk oluk sıralanmış dağlarında
öbek öbek kümelenmiş
hülyalar kadar güzel
kabuslar kadar hırçın
sihirli kar yığınlarının üzerinde
yuvarlan alabildiğince
korkma
sızlamaz acı veren yaraların
otlarla çiçeklerle değil
zemherinin keskin soluklarıyla şakalaş
anla o zaman
gurur kalelerinin neden bu kadar sağlam kaldığını
bir günde uğra yanık dereye
gör ğlümün dadaşıma nasıl yenik düştüğünü
gör zayıf ümitlerin nasıl okyanuslaştığını
gazi Ahmedimin
Kazım karabekirimin
gör Mustafa kemalimin
çatal yürekli kızlarla
çelik pençeli delikanlılarla
insafsız ellere
kalleş beyinlere
nasıl direndiğini
uğra,
şöyle bir uğra istersen memleketime
bir gün yeniden dönersen buralara
banada,
BİR TUTAM ERZURUM AL GETİR YANINDA