Has Dostum! Şiiri - Seçil Karagöz

Has dostum kalemim; sayar, severim
Her zaman söylerim; neşem, kederim
Onunla dertleşir; ağlar, gülerim
İlham geldiğinde yazar, çizerim.

Arada yorulur; ‘Az dinlen! ’ derim
Pek de duyguludur; canım, ciğerim
‘Haydi, yola devam! ’ der; gülümserim
İştah geldiğinde yazar, çizerim.

Beni teşvik eder; ‘Bak, gücenirim! ’
‘Ya şimdi, ya hiç yok! ’ der; bilenirim
En zor zamanlarda hep güvenirim
Heves geldiğinde yazar, çizerim.

Arada naz yapar; haklı, bilirim
Tepki vermese de çok yüklenirim
Serde has dostluk var; değer veririm
Ferman geldiğinde yazar, çizerim.

Bazen sorgularım; ‘Nedendir? ’ derim
‘Beni zorluyorsun? ’, ‘Bir gün küserim! ’
‘Her an coşulmaz! ’; ‘Hak, gücenir! ’ derim
Derman geldiğinde yazar, çizerim.

23.07.2010