Has Bahçem Şiiri - Hatice Aksakal

Son goncalar.döküldü sakın gelme bahçeme
Kalbimde mevsimin gamı yer tutmasın derim.
Yaprakların süründüğü atlas feracene.
Nisan Nisan gelince ruhumu ben yaymak isterim.
Kalbimde bahçenin gamı yer tutmasın bırak.
Ruhumuda dört fasıla sürüyor bir bahar ısını.
Sen bir güneşle çercivelenmiş kader sıcak.
Gün yüzlü sırma saçlım ve zümrüt bakışlım.
Kutubun zehirli rüzgarı vermez kader sana.
Ruhunda dalga dalga alevler yeter sana...
Ben kendi sonbaharımı.ve kewndi çiçeklerimi,
Kendi leylaklarımı adını gizlediğim sümbülüm..
Sevgimle aşkımla ve duygularımla büyütüm ben onları.
Karşımda pusulu gökyüzü bir göl kadar yeşil.
Baktıkça gözlerim dolar ufkum derinleşir dorukta.
Duygularımla bir dargın bir barışık uğraşırken.
Bir doğmamış güneş gibi gülyüzlü cananımı beklerin sonsuza dek.