Has Bahçe Şiiri - Yavuz Selim Polat

Ellerimde zaman yorgunu
Gözlerimde hayat vurgunu
Dha sormadın korkumu
Geçtin de gittin salını salını

Gülüm oldun kalbimde
Açtın yüreğimdeki has bahçede
Beliriverdin düşlerimde birden bire
Baktında öyle başın düştü gözlerinde

Aman vermez marazdayım
Kavurdu her yanımı
Derman aramaktayım
Lokman hekimi sormaktayım
Yaktında gittin kalbimi,ıslanmaktayım

Elimde ince bir kalem
Yazar durur kelam kelam
Has bahçedeki gülü arar
Önüne gelene sorar