Harûn'ur-reşid'ie Dünyâ Arasında Behlüld ...

Teşekkür ederim Pir Bekir hoca
Sorduğun suâle varıyorum ben
Torun Nûh dedesi Ednâ’dır koca
Cevabını tek, tek veriyorum ben

Babası Lâmek’tir Anası Şemha
Gerçi sen anayı sormadın amma
İstedim ki çözülmesin muamma
İlmik, ilmik kaftan örüyorum ben

Gardaş, gardaş içün ölüme gider
Gardaşlıkta mühim değildir peder
Bunda; beraberlik mezâra kadar
Kuburda da canla sarıyorum ben

Eyyûb Nebî kapatmadı gözleri
Rahme ile tenvir etti bizleri
YÜZDÖRT Kitâb KUR’ÂN’daki sözleri
Bismillâhi deyip bölüyorum ben

Ondokuz Rabbani Harftir Besmele
Havf ve recâ ile gelirse dile
Kimse yanaşamaz azrail bile
Bıraktıysa izi, siliyorum ben

Altıyüz yıl evcik yapar lavralar
Yapıp bozan bozup yapan tafralar
Ay yüzlü görünce, deriler kavlar
Hikmetine bakıp gülüyorum ben

Gizli ilimleri ifşâsı neden?
Mevlânın çizdiği yol üzre giden
Mustafa iloğludur beyân eden
Baktıkca müptelâ oluyorum ben

Harûn’ur Reşide Dünyâ perdesi
Kılınmışken behlül onun kardaşı
İSMÂİL değilde kesince taşı
Ondört asırlardır geliyorum ben

Cem’i dertler engel idi işinde
Eyyûb Nebî, nahoş gördü eşinde
Yemin etti Yüz değneği başında
Esrârında şifâ buluyorum ben

Çölde deve güden Veysel Karani
Ziyaret çün ona destur vereni
Ona; yokluğuyla perde gereni
Gazzal olup suya dalıyorum ben

Resûlü zişândan feyzini alan
Ömrünce İlâhi rahmetle dolan
Hasan Basrî gibi müctehid olan
Zâtların kölesi oluyorum ben

Söyle be Bekir’im An’ane töre
Çiğnenip atıldı göz göre, göre
Bilir mi varacak nasıl bir yere?
Gâfili her yerde buluyrum ben

İhânetten sızlar burnun direği
Hainleri kürüyecek küreği
Versen kürüdükçe erir yüreği
Zûlmün zevâlini biliyorum ben

İSLÂMİ Bismillâh deyip çatıyı
Kurdu, YÂ SİN tamamladı yapıyı
Tekbir ile açarak gir kapıyı
Anda yaşar iken ölüyorum ben.