Ey hakikatten aciz sahte kahraman,
Gelmiştir vakit
Pörsümüş ve sahte
Ruhunu temyize çıkarma vakti ,
Ey ruhu hindukuş bağrında
Ve aşk dahi sıyrılır gölgemin
En derin duygularından
Şafaktan sonra yazılan çizilen
Gölgeme dahi kafirim
Eğer ki aforoz edileceksem inancım için
Giyotine razıyım.
Uzun ve dar bir koridorda, olabildiğince loş önümü zar zor görürken kardeşimin elinden sımsıkı tutmuş
yavaşça ilerliyorum. Kardeşim Cevat : Abi burası nasıl bir yer? Çok karanlık korkuyorum diyor. O’na sen. yorgunsun daha yeni geldin. Burası daha açılmadı dolaysıyla elektrikler kesik olabilir, hem şuan kimse yok
birazdan odaya çekilir uyuruz. Yarın sana buraları gezdiririm. Buralar çok güzel. Bir balkonu var tüm şehir
gözüküyor. Hele bir yarın olsun sana okulumu gezdiririm diye yatıştırıyorum. Etraf nefis kokuyor görünen o ki tatilde iyi temizlemişler. El yordamı ile duvarlardan tutup ilerlerken gelmiştik bile koridorun sonuna. Tam dönecekken bir hışırtı hissediyorum. Cevat ürkerek: hani kimse yoktu birisi çıkıp gitti buradan diyor. Karanlıkta gözümü hızlıca çeviriyor ve siyah giysili birisini görür gibi olsam da kedidir o diye yanıtlıyorum. Odayı yavaşça açıyorum. Işığın düğmesini sarsak sarsak ararken Cevat çığlık atarak bir bağırıyor. Ne oldu demeye kalmadan benim de ödüm kopuveriyor. Bir de ne göreyim.!
Elini yüzüne tutmuş bir şeyler yiyormuş gibi yapıp bize bakıyor. Hayret senin ne işin var diyorum Behram’a. Behram ise şaşırmış sanki bir şeyler gizler gibi yapıyor.
Akmakta olan ırmaklara bir bak.
Candan bakan şehla gözlere bir bak.
Örsen de saçını benim ellerle,
Beni benden alan gönlüne bir bak.
Göklerde olan yıldızlara baksam,
Baharı beklesem ne olur her an,
Sana sevdalıyım bilesin ey can,
Bulutlar ağlar seni gördüğü an,
Yazsız geçen kışlarımız, yıllar oldu.
Çiçeklerin gül açması zor gülüm,
Bir ‘’Nasılsına ‘’ muhtaç etme diye yakarıyordu içinden kadın.Sonra da farkına varmadan iyiyim ben. Bir şeyim yok. Beni alın buradan diye seslenmeye başladı . Elimi sımsıkı tutmuş, burada ölmek istemiyorum. Çocuklarımı görmek istiyorum diye sesleniyordu. Sorulara tam yanıt vermese de belli ki kanamanın sarsıntısı ile iç döküyordu .
Sahiden neydi bizim saçlarımızı ağartan gökyüzü?
Neydi gece geç vakitte uğultuyu kulaklarda çınlatan?
Nerede kalmıştı ölüleri serinliğe yakıştıramayan ekinler?
Gülzâre giden beyhude döner seferinden,
Sohbeti cânana sohbet gerek temizinden.
Dilber dön gayrı açılsın dillerdeki destan,
Bûyi baharın gelir en ıssız gecelerden.
Ölümle bestelenmiş şarkılar yazacağım sana
Bekâretini kaybetmeyen kuşların diliyle
Kelimeler anlamını yitirene denk yazacağım sana
Ve kimse anlamayacak.
Ah, bir bilseniz içindekileri
Süslendikçe hayaller güzelleşir
Kırılmaz camlar,
Mumdan heykeller baktıkça heveslenir
İnsanoğlu,
ipekten elbiseler,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!