Her yerim yalnızlık kokuyor. Dur yaklaşma! üstüne sinmesin...
Ben alışkınım bu kokuya; ama sen bilemezsin...
Her nerede olursan ol,yanımdan başka yerde olma...
Ne söylersen söyle bensiz cümleler kurma..
Bir gün gideceksen,en fazla sağımdan soluma...
Yokluğunda yalnız ayrılık şiirleri anlam kazanır.
Varlığında bir tek onlar anlamsız kalır.
Bir adam vardı bu gün, hasta.
Yok yok hasta, adam olmuş Ağras'ta.
Saydım 20 kutu ilaç,600 adet hap.
Beden çökmüş, ruhu olmuş harap.
Yiğenim! dedi ellerim titrer parkisonum,
Bel fıtığına katlanırım da karaciğer benim sonum.
Sen kördün, ben sağır.
Sen bağırıyordun, ben bakıyordum.
Ben gözlerimi kapadım, sen sustun.
Şimdi ne sen konuşuyorsun, ne ben görüyorum.
Bir ev yapıldı bu çocuklara,
İnce bir bez ve naylon parçalarla.
Bir aile bırakıldı bu çocuklara,
Yaralı bir anne, gelmeyen babayla,
Bedenim ruhuma Ensar.
Ruhum bedenimde muhacir.
Hicret yeri şu dünyada.
Ebedi olan söyle nedir ?
Her şeyi yak kül olsun
Her acıyı bırak dün olsun.
Dostla muhabbetle gün olsun.
Her şey sıfır olsa da gönüller bir olsun
Olduğum yer değil sanki durduğum yer.
Ruhum bedenimden fersah fersah uzakta.
İçtiğim su yavan, aldığım nefes bayat
Bedenim bir çocuk gibi, ruhumu yaşlandırdı bu hayat.
Ağla gözlerim ağla, görmez olmuşsun baktığın yerden öteyi,
Sus dilim sus, kim öğretti sana hak ve hakikaten başka demeyi.
Unutma Gelenin gittiği dünya değil, gidenin gelmeyeceği ebedi yerdensin.
Sen, kendince bir ömür süren değil koca bir medeniyetin ferdisin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!