Sevda kokar her yer gülle karışık,
Yari zülfün dökmüş neylesin aşık?
Bekler bizi sevdamızın şahidi,
Bahçedeki mor çiçekli sarmaşık.
Hasretinden pare pare oldu yüreğim,
Unutulmuş şarkılar olduk şimdi mazide,
Bir zamanlar neşeyle söylenen adımız,
Mevsimlere karışmış, silinmiş zihinlerde.
Kim bilir hangi sandıkta tozlanmışız,
Hangi anıda yosun tutmuş mutluluk?
Bahar kokan nergisler vardı şubat soğunda,
Bekleme beni yolum uzundur yar,
Biter bu kış da gelir elbet bahar.
Eriyince Ağaca dağında kar.
Nergisler açar açmaz geleceğim.
Dinerse kayaları döven yağmur,
Odanın köşesinde duran masa,
Bir şiir varmış üzerinde kısa,
Unutmam demişsin gözüm kör olsa,
Şiirlerde bile sözlerin kalmış.
Duruyor hâlâ duvardaki resim,
Yitirdim neyim varsa ellerimde,
Bilyelerim gitti, tahta arabam gitti.
Mevsimlere karıştı çocukluk,
Ömürden bir bahar daha gitti.
Hayallerle büyüdük durduk.
Heyecan gitti, azim gitti, şevk gitti.
Karaydı gözlerim günahlarım kadar kara,
Ne açık denizlerde sığınacak liman,
Ne ışığı kaybetmişlere aydınlık,
Sessiz ve korkulu geceler kadar kara,
Bulutlar toplanır nisanın üzerine,
Baharla ışıldar maviye çalan gökyüzü,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!