1976 istanbul doğumluyum. henüz 3 yaşında iken sivasa gitmişim ailemle. ilk okul orta okul ve liseyi sivasta okudum. (Sanki daha sonrası varmış gibi) neden şiir yazdığımı bilmiyorum, nerede yazdığımıda. Hiç belli olmuyo bazan yolda bazan motosiklette bazan gece uyanıp yazıyorum. 170 sayfalık bir roman denemem var şahsen benim içime sindi ama değelendirecek kişilere ihtiyacım var., daha bir sürede burada kalacağım sanırım. ne demeli bilmemki şiirleri ve şiirle uğraşanları seviyorum.
Gök çökecek üstüme yutacakta kara toprak,
Her şeye rağmen deliler gibi seveceğim seni,
Zaten yok aklımla koyacağım boynumu ortaya,
Kurban edeceğim yollarına beni.
Her şey Hiç bir şey
Halen İzmitteyim; hani beni en son bıraktığın yerde,
Ufuk apaydın bir güne gebe ama ben hala karanlığım yarımca sahilinde.
Seni getiriyorum kapaklarına beşer kilo bağlanmış gözlerime,
Kelimelerin en kifayetsiz olduğu yerdeyim şimdi,
Sana seni seviyorum demenin yetmediği çılgın anaforlarda gönlüm,
Ama yinede söylemek istiyorum seni deliler gibi seviyorum,
Ama amansız ama zamansız ama umarsız seviyorum seni
Ve dem yok artık ne kalbime ne zamana,
Ten acı duymaz oldu bilmiyorum ne haldeyim,
Sevdiğim o şerefsizi son öptüğüm yerdeyim,
Anlam veremez oldum acıların hazzına,
aşk acısına düştüm ne canda ne serdeyim
Dipsiz denizler gibisin derinlerde vurgunsun,
Aşk zor zanaat, hemde çok zor bilemezsin.
Yedi kez vazgeçti kalbim atmaktan ama senden vaz geçemedi.
ölmekten beterdir aşık olmak, öyle ha deyincede ölemezsin,
Yedi elden avu içti de bu yürek, bir sensizliği içemedi.
günaydın gülleri kıskandıran güzellik.
günaydın güneşi çatlatan aydınlık.
günaydın en masum bebeğin ilk gülüşü.
günaydın hayatın vereceği en güzel sürprizi.
içindeki sıcaklık,
kalbimdeki umut,
yokluğunla hasretin bir dev olup göğsüme oturdu.
ne güneş aynı güneş ne ruzgar aynı rüzgar
nede yürüdüğüm yol aynı yoldu.
bir başka mahsun ötüyor intiharın eşiğindeki kuşlar.
mendil satan çocuklar bile seni soruyor bakışlarıyla sanki sevgilim.
Atım yatağında hazır bekliyor hep kelimelerin,
Namludan çıkmadan bile nasıl acı verdiğini bilmiyorsun,
Kırıldığın kadar kırmayı adet edinmişsin ama,
Kırıldığından çok kırdığını görmüyorsun..
Düşün şimdi gözlerini kapayıpta.
küçük bir kız çocuğu düşün, altın saçları kıvır kıvır,
hani gülünce yeşerten kuytuda kalmış gülüşleri,
göz yaşları ile kurumuş bir inciri dirilten saflıkta,
hep kendinin olmayan oyuncaklar için ağlayan
Diyosanki yarden mahrum olmaktır bu sefilane hayat,
Yaşamıyorum arkadaş, ölecek var beni sağda at.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!