Bir şarkı açtım,
Tıpkı sen gibi.
Ritmi beni senin mah cemaline ulaştırdı.
Tıpkı senin bir zamanlar kalp ritminle bana ulaştığın gibi.
Bir şarkı açtım,
Ey meçhule giden yoldaş!
Dön dön bak arkana, arkanda
bıraktıklarına.
Bak, bir gölge gibi uzayan
mazinden arta kalanlara.
Atiyi görebilmek için geçmişten
Yine geçtim köhnemiş, kesif kağıt kokusu olan yaşlanmış köşeme.
Gramafonuma seni son kez köşemden gördüğümde çalan plağı yerleştirdim,
Başladı yavaştan ritim tutturmaya yüreğimi yakmaya.
Açtım gıcırtılar eşliğinde tahtadan penceremi,
Senin sesini duyumsar gibi oldum,
Sevmek,
İçimdeki kini, nefreti, gururu bir
kenara bırakarak sevmek.
Sevmek,
Beni benden alan bu bedbaht fikirleri
elimle savurarak sevmek.
Üryan gelmişiz bu dünyaya
Üzülürüm bu dünyadan birşeyle gideceğini sananlara.
Kefen dost olmuş yaşayandan haber yok
Toprağın altı ev olmuş ihtişamlı saraylardan ses yok
Vücut çürümüş güzellikten eser yok kemikler aheste aheste erimiş güçten nedamet yok.
Dost dediklerimiz vurmuşlar arkamızdan
Meğerse neymiş be dost dedikleri arkadaş.
Yıllarımızı vermişiz onlara
Ne elde etmişiz koca sıfırdan başka.
Güruh etmişiz vaktimizi,
Dost dediğimiz onlarcasıyla.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!