Harun@ Abim Şiiri - Masum Şair

sever mehmet teyze oglunu,
gözleri dumanlı bir şey anlatıyor.
sanki sessizlik içinde bir çıglık kopuyor,
kimse duymaz görmez anlamaz harunu,

anlamak aptallık yazmak ise yanlış olur,
harunu yaşamak ise bir onurdur çünkü harun,
onurludur bir hafta görmesem yada sesini duymasam,
içimden bir parça hep eksik koparılmız gibi severim,

abimi arkadaşımı yoklugu paylaşıp,
zenginligin içine tükürdük saf çıkarsız masum duygularımızla
paylaştık hayatı anla birimizin canı yandıgında diyerimiz,
üzülür ama dışa vurmazdık güldürmek için binbir oyun,

oynardık biz harun abimle can ciger kuzu sarmasıydık,
şimdi ise ne o bensiz ne ben onsuz yaşamak,
istemiyoruz çünkü biz ölene kadar beraberiz,
biz hep arkadaş azrail kapızı çalacagı güne kadar kardaşız.

gülerim aklıma gelir hala zorla agzına bir şeyler tıkardım,
kimi zaman okey oynar kaybederdik ama hep gelerdik.
biz nefsimizi yenerdik kazanmak için hırs yapmayı degil,
hırsımızı yerden yere vurmak için oynardık,

kahvehanede okey taşlarıyla ezerdik o hırsı kaybettikçe,
gülerdik çünkü oyunu kaybetmeye dünsen razıydık,
ama birbirimizi asla kederle büyüyüp
hasret denen elekten geçtikten sonra sevgi ve saygı içinde,

harmanlanıp acı ve tatlı ile karıştırılıp ölümüne kadar,
dost kalacagız. arkaşlık elmasa benzer ne kadar yere,
düşerse düşşün kirlenmez çünkü büyük insanlar,
arkadaşlarına ve bütün inlıga saygı duyandır.