Güneş sıcacıktı,
Toprak sıcacık,
ve yeşil
ve siyah
ve gri
sıcacıktı hepsinin gözleri.
uçsuz bucaksız Harran'da
yürekleri gözleriydi,
ya da
gözleri yürekleri,
ve sıcacıktı sıcacıktı elleri.
bir öğle vakti Harran'da,
gözleriyle yüreklerini verenler,
güneşin çocuklarıydı.
Aldım hepsini tek tek,
sardım sımsıcak yüreğime,
onlar benim,
onlar bizim,
onlar hepimizin çocuklarıydı.
Kendim geldim belki,
ama yüreğim, Harranda kaldı.Selay YAVUZ
Kayıt Tarihi : 1.2.2001 08:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Selay Yavuz](https://www.antoloji.com/i/siir/2001/02/01/harran-a-dair.jpg)
benim hazanim,
hazanimda acan cicegim..
Harranin kuragi solduramaz seni,
gonlundeki yerimden kimse cikaramaz beni...
-muthis guzel bir siirbu yaaaa... bu yuregi niye sakladiniz bunca zaman?
TÜM YORUMLAR (1)