Harputta Şiiri - Mehmed Aksu

Harput’ta sabah ezanı vakti
Ben gurbetliği solumaktayım yokluğunda
Sen ardımda beni düşünmektesin.
Çök kalkların arasında kahvaltı sofrasında
Sabır dilemekteyim Allahtan,sabır sensin
Şu kalp dedikleri şeyin ortasında.
Sancılıyım bu gün acılıyım daha
Başım ellerimin arasında.
Harputta sabah ezanları okunmakta
Sen dualarımdasın yar
Gözlerim uzaklara dalıp dalıp gitmekte
Kalmakta var burada çekip gitmekte
Ama adı namus borcu olunca
Çektiğin gibi kalıyor sinende.

Harputta sabah ezanları okunmakta
Ben yavaşça duvar diplerine çökmekteyim.
Sabahın dördünde daha
Her yanım buz kesmekte.
Ben sabrımı tesbih etmekteyim
Bir de memleketin türkülerine takılınca
Gençliğime lanet etmekteyim.
Yokluğun gözlerime çiğ olup damlamakta
Ben sancılarda kaybolmaktayım.

Harputta sabah ezanları okunmakta
Ben asi yanlarımı dizginlemekteyim.
Kimliksizliğin içinde kimliğimi aramaktayım.
Acıyı katık edip hasrete
Yine de dik durmaktayım
Senin ellerinin yerine yokluğundan tutmaktayım.
Harputta sancının adını keder koymaktayım.
Ve kedere kader demekteyim.
Seni şimdiden özlemekteyim.

Harputta sabah ezanları okunmakta
Her yanım buz kesen bi soğuğa vurmakta
Bu ağustos ortasında
Ben gitmeyi beklemekteyim ilk konvoyda
Yollarda tehlike kol gezmekte.
Ve Harputta ezan sesi yükselmekte minarelerden.
Ve ben bu sabah ve her sabah
Dua bekliyorum senden.
Su gibi git gel diyesin diye
Gittiğin yerden
Elazığ,Kiğı,Kırıkkale,Kınık
Ağustos 2007-Ağustos 2008