Harput Kayabaşı'ında Şiiri - Mehmet Şükr ...

Ey HARPUT’u dört bir yanından saran kabristan,
Kabristandan ziyade viran bir kabri insan.
*
Bir Harput ki burası bin yıllık bir ilmi var,
Her yüzü ayrı ayrı, iki farklı bir diyar.
*
Bir efsunlu yer ki, her bir vakitte gelen var,
Bakın içlerinde ne gün görmemiş, canlar var.
*
Kim kazdı bu mezarı, kime kazdı bilinmez,
Bilinen tek şey var ki, gidenler geri gelmez.
*
Her gece sabaha dek ne ağıtlar yakarlar,
Öylece Elaziz'e mahzun mahzun bakarlar.
*
Omuzlar üzerinde bakın yine bir tabut,
Merhabalar ey kabri insan, merhaba HARPUT.
*
Hayatın dönemeci Harput’ta Kayabaşı,
Bir ömrün özetidir köhne bir mezar taşı.

- II -

Omuzlardan omuzlara geçerken tabut,
Bir baktık ki gözlerden kayboluvermiş HARPUT.
*
İnce bir yoldan geçtik, sağı solu mezarlık,
Her kabirde bir fidan, oluvermiş ormanlık.
*
Mezar taşları sanki yazılmamış bir roman,
Hepside hüzün dolu, duygu yüklü bir dram
*
Hele biri vardı ki, henüz yirmi yaşında,
Koca değirmen taşı, dönüverdi başımda.
*
Önde bir yol ayrımı, döndük sağdaki yoldan,
Kabirler sardı bizi, adeta üç beş koldan.
*
Burada akılda yok, ne can ve nede canan,
Nice canlardan müteşekkil, olmuş kabristan.
*
Yürürken hep birlikte, taşların arasında,
Bir kaç isim belirdi, ateş gibi karşımda.
*
Daha dün beraberdik, birlikte el, eleydik,
Kimimiz konakladık, kimimiz göç eyledik.
*
Düşe kalka geldim, öz kardeşimin başına,
İki damla gözyaşım düşüverdi taşına.
*
Ağlamak istedim, boğazımda bir kör düğüm,
İki ayrı dünyaydı bu Harput ’ta gördüğüm.
*
Biraz daha yürüdük, işte bura dediler,
Kazılmış bir mezara bir beden defnettiler.
*
Artık elden ele dolaşmıyordu o tabut,
Elveda ey KABRİ İNSAN elveda ey HARPUT.

- III -

Dönerken kabristandan, yeniden Kayabaşı,
Karıştı bir birine, hıçkırıkla, gözyaşı.
*
Önümüzde Elaziz, cıvıl cıvıl kaynarken,
Bir düğün geçti önden, hane halkı ağlarken.
*
Demek ki kural buymuş, kader ağın örecek,
Kimileri ağlarken, kimileri gülecek.
*
İnsanoğlu bu işte, etten kemikten maruf,
Doğacak, yaşayacak, sonucunda ölecek.
*
Dönüldü kabristandan, vakit akşama yakın
Duyup işiten koştu, gelenler akın akın.
*
Yarım asır yaşadı merhum dertle, kederle
Sonunda yenik düştü kalp denilen bir derde.
*
Üç günden fazla sürdü akın akın gelenler,
Evde hizmet ediyor, çocuklarla gelinler.

- IV -

Derken yavaş yavaş acılar da yavaşladı,
Daha dördüncü günü paylaşımlar başladı.
*
O gün bir aradaydı torun, oğlan, gelin, kız,
Hane fazla sakindi asude ve de ıssız.
*
Daha dün ağlayanlar bu günse gülüyordu,
Hane halkı tek vücut malları bölüyordu.
*
Beşinci gün sabahı, ne şiş yanmış ne kebap,
Dün bir yurt olan hane bu gün ise bir harap.
*
Bir olup yaptırdılar sade bir mezar taşı,
Hanımına bağlandı rahmetlinin maaşı.
*
Bir varmış, bir de yokmuş varla yok arasında,
Sade bir taş diktiler rahmetlinin başına.
*
Kırkına varılmadan anmadılar adını,
Hazat mezat sattılar elde kalan malını.
*
Zaten çoktan beri yemeye başlamışlardı,
Karıncalar canını, kalanlarsa malını.
***///***
Mehmet Şükrü Baş - Elazığ