Harput Şiiri - Yahya Koza

Harput

Harputun kışı martta, badem çiçek açanda
Ayaz kar koşuverir, bazen yağan doludur
Nehirler çılgın akar, kar suyuyla coşanda
Fırat yaman bir yiğit, Murat’sa sağ koludur

Kaleye çık seyreyle, ibretle bak çevreye
Selamı ver gör hele, sevgi girer devreye
Sor soruştur bakıver, dünden güne evreye
Harput dostluklar ili, samimiyet yoludur

Aşk kapıyı çalmasın, ışık olup çakmasın
Sevdalılar gomca gül, saçlarına takmasın
Salınarak geçerken, melül içli bakmasın
Bülbül aratmaz tavır, sevdalılar halidir

Duruşu bir başkadır, gülüşü bir başkadır
Sohbetine doyulmaz, deyişi bir başkadır
Saygı sevgi ve hürmet, hakikatli aşkadır
Türküler yanık kokar, yanan yiğit soludur

Heybetli kadim çınar, her yer tarih dokulu
Geçmişten feyzin almış, öğretiler okulu
Türkün kavi kalesi, yirmi dört boy kokulu
Kararlı ve tavizsiz, vatan bayrak uludur

Pek çok alim ulema, bağrında yeşerdiler
Hak hakikat yolunda, ömürlerin verdiler
Çaba gayret içinde, yılmayan neferdiler
Harput efsunlu güzel, sırlarla dopdoludur

Yahya Koza